Dziś parę słów (same podstawy) o nitroxie. Na początek wyjaśnijmy sobie definicję. Nitroxem nazywamy każdą mieszaninę zawierającą tlen (oxygen) i azot (nitrogen). Dla celów nurkowych czasem dodaje się, że nitroxem jest mieszanina tlenu i azotu, z zawartością tlenu powyżej 21%. Innymi słowy powietrze też jest nitroxem. Sama mieszanina czasami oznaczana (nazywana) jest także: EAN (enriched air nitrox), safe air, OEA, NOAA I i II (dla nitroxu 32 i 36). Od kilkunastu lat nitrox jest coraz bardziej popularnym czynnikiem oddechowym i w wielu bazach nurkowych nitrox z 32% zawartością tlenu jest dostępny bez dodatkowych opłat (w cenie powietrza) dla nurków posiadających uprawnienia nitroxowe (np. RAID Nitrox Specialty). Jakie są zalety stosowania nitroxu w nurkowaniu? Podstawową zaletą jest zmniejszenie zawartości zawartości azotu w czynniku oddechowym, co wiąże się z mniejszym zadłużeniem dekompresyjnym. Innymi słowy, nurek może zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby dekompresyjnej dzięki mniejszej zawartości azotu w porównaniu do powietrza (przy takim samym czasie na dnie) lub może zwiększyć efektywność nurkowania poprzez wydłużenie limitów bezdekompresyjnych (NDL). Można się spotkać ze stwierdzeniem, że po nitroxie odczuwa się mniejsze zmęczenie. Co prawda nie ma „twardych” dowodów na takie działanie nitroxu, ale zwiększona ilość tlenu przy wysiłku fizycznym teoretycznie uzasadnia takie zjawisko. Kiedyś uważano, że nitrox zmniejsza narkozę azotową, jednak nie brano pod uwagę potencjału narkotycznego tlenu. A czy nitrox ma wady? Oczywiście, że ma. Zmniejszenie zawartości azotu i zwiększenie tlenu oznacza wzrost możliwość toksycznego działania tlenu na organizm. Dlatego też do używania nitroxu niezbędne jest dodatkowe szkolenie dostępne już od stopnia Open Water 20 (i równoważnych). Dodatkowo stosowanie nitroxu wymusza bardziej rygorystyczne planowanie nurkowań. Więcej o stosowaniu nitroxu na kursie RAID Nitrox Specialty, na który serdecznie zapraszam.